بالغه

لغت نامه دهخدا

( بالغة ) بالغة. [ ل ِ غ َ ] ( ع ص ) تأنیث بالغ. بجای زنان رسیده. ( مهذب الاسماء ). کامله. ( غیاث اللغات ). جاریة بالغة؛ دختر بحد بلوغ رسیده.
- حجة بالغة ؛ دلیل تمام و کامل : قل فلله الحجة البالغة. ( قرآن 149/6 )؛ بگو پس مر خدا راست حجت بالغ یعنی دلیل تمام. و یری ان الموهبته لدیه فیهما سابغة والحجة علیه باعتقاد المصلحة بهما معابالغة. ( از تاریخ بیهقی چ ادیب ص 299 ).
- حکمة بالغة ؛ حکمت کامل : حکمة بالغة فما تغن النذر. ( قرآن 5/54 )؛ حکمتی است کامل پس سود ندهد بیم دادن.
- حکمت بالغه الهی ؛ حکمت کامل خدایی. رجوع به حکمة بالغة شود.

فرهنگ فارسی

بجای زنان رسیدن

دانشنامه اسلامی

[ویکی الکتاب] ریشه کلمه:
بلغ (۷۷ بار)