ناله گری

لغت نامه دهخدا

ناله گری. [ ل َ /ل ِ گ َ ] ( حامص مرکب ) عمل و صفت ناله گر :
یار ار گهی به چاره گری یاریم نکرد
باری حسن به ناله گری یار شد مرا.میرحسن دهلوی ( از آنندراج ).رجوع به ناله گر و ناله شود.