عطر سایی

لغت نامه دهخدا

عطرسایی. [ ع ِ ] ( حامص مرکب ) عمل و کیفیت عطرسای. ( فرهنگ فارسی معین ) :
شب از ناف خود عطرسایی گشاد
جهان زیور روشنایی نهاد.نظامی.چو آمد زلف شب در عطرسایی
به تاریکی فروشد روشنایی.نظامی.رجوع به عطرسای شود.