بی نیازی دادن

لغت نامه دهخدا

بی نیازی دادن. [ دَ ] ( مص مرکب ) توانگر کردن کسی را. غیرمحتاج کردن او را :
ترا بی نیازی دهم در جهان
گشاده کنم گنجهای جهان.فردوسی.ترا بر سران سرفرازی دهم
هم از مهتران بی نیازی دهم.فردوسی.بهر آلتی سرفرازیش داد
هم از خواسته بی نیازیش داد.فردوسی.