خورشید تاب

لغت نامه دهخدا

خورشیدتاب. [ خوَرْ / خُرْ ] ( ص مرکب ) درخشان. تابنده. رخشان :
آفتاب و سایه خواندن شاه را زیبا بود
آفتاب سایه هیئت سایه خورشیدتاب.سوزنی.نهاده یکی خوان خورشیدتاب
بر او چار کاسه ز بلّور ناب.نظامی.

فرهنگ فارسی

درخشان تابنده
گزارش محتوای نامناسب
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
فال اوراکل فال اوراکل فال نوستراداموس فال نوستراداموس استخاره کن استخاره کن فال عشقی فال عشقی