لغت نامه دهخدا
تبره. [ ت ُ رَ / رِ ] ( اِ ) مخفف توبره : العلیقه ، تبره که بر ستور کنند. ( مهذب الاسماء ) :
بسته بر آخور او استر من جو میخورد
تبره افشاند بمن گفت مرا میدانی.حافظ.رجوع به توبره شود.
تبره
تبره. [ ت ُ رَ / رِ ] ( اِ ) مخفف توبره : العلیقه ، تبره که بر ستور کنند. ( مهذب الاسماء ) :
بسته بر آخور او استر من جو میخورد
تبره افشاند بمن گفت مرا میدانی.حافظ.رجوع به توبره شود.
فرهنگ فارسی
اسم آلتی است در آسیای آبی
