دانشنامه اسلامی
میرزا محمّدابراهیم متخلّص به «ساغر» فرزند محمّداسماعیل سدهی اصفهانی، شاعر ادیب و خطّاط بوده است. وی در اصفهان به تحصیل علم و ادب پرداخت، چندی نزد آقا غلام علی خطّاط مشق نمود تا در خطّ نسخ، استاد شد. وی سرانجام در سال ۱۳۰۲ق وفات یافت، و در تکیه خرابه، واقع در تخت فولاد مدفون شد. مانی اصفهانی در مادّه تاریخ او سروده است:"وقت رحلت گفت با ساقی عشق: از پی تاریخ «یک ساغر بده»."
آثار و تالیفات
این کتب از او است:۱. پارسی نامه، رساله مختصری است در دستور زبان فارسی؛۲. تحفه الحسینیّه؛۳. توحیدنامه؛۴. دیوان قصائد و غزلیّات؛۵. المصائب؛۶. مثنوی سبعه ابحر و یا سبع المثانی و یا مظفّرنامه که نظم کتاب جلاء العیون علاّمه مجلسی است؛۷. ماتم سرا؛۸. مزخرف نامه و آن رساله ای در حکایات و امثال این ها است.این شعر در مدح امام رضا (علیه السّلام) از او است:"افلاک تو را چاکر و هرکس که در آن است•••آفاق تو را خادم و هرکس که در این است.""یک حاجب درگاهت، گردون رفیع است•••یک واقف بنگاهت، جبریل امین است."
