دانشنامه عمومی
چگالی متوسط در سطح ۱٫۰۲۵ میلی گرم در لیتر است. آب دریا از آب شیرین و آب خالص متراکم تر است ( چگالی ۱٫۰ کیلوگرم در لیتر در ۴ درجه سانتیگراد ( ۳۹ درجه فارنهایت ) ) زیرا نمک های حل شده جرم را به نسبت بزرگتر از حجم باعث افزایش جرم می شوند. با افزایش غلظت نمک، نقطه انجماد آب دریا کاهش می یابد. در شوری معمولی، در حدود منفی ۱ درجه سانتیگراد ( ۲۸ درجه فارنهایت ) منجمد می شود. سردترین آب دریا که تاکنون ثبت شده است ( در حالت مایع ) در سال ۲۰۱۰ بود، در جوی در زیر یخچال های قطب جنوب و منفی ۲٫۶ درجه سانتیگراد ( ۲۷٫۳ درجه فارنهایت ) اندازه گیری شد. pH آب دریا به طور معمول به دامنه ای بین ۷٫۵ و ۸٫۴ محدود می شود. با این حال، هیچ مقیاس pH مرجع پذیرفته شده جهانی برای آب دریا وجود ندارد و تفاوت بین اندازه گیری ها بر اساس مقیاس های مختلف مرجع ممکن است تا ۰٫۱۴ واحد باشد.
اگرچه اکثریت قریب به اتفاق آب دریا دارای شوری بین ۳۱ گرم در کیلوگرم و ۳۷٫۵ گرم بر کیلوگرم است، که بین ۳٫۳ تا ۳٫۸ درصد است، آب دریا در سراسر جهان به طور یکنواخت شور نیست. در جایی که مخلوط شدن با رواناب آب شیرین از دهان رودخانه، در نزدیکی یخچال های طبیعی ذوب یا مقادیر زیادی بارش ( به عنوان مثال باران های موسمی ) اتفاق می افتد، آب دریا می تواند به میزان قابل توجهی کمتر شور باشد. نمکی ترین دریای آزاد دریای سرخ است که در آن نرخ بالای تبخیر، بارش کم و رواناب کم رودخانه و گردش آب محدود منجر به آب شور غیر معمول می شود. شوری موجود در آب های جدا شده در آب هنوز هم می تواند به میزان قابل توجهی بیشتر باشد - تقریباً ده برابر در مورد دریای مرده. از نظر تاریخی، از مقیاس های مختلف شوری برای تقریب شوری مطلق آب دریا استفاده شده است. مقیاس محبوب "مقیاس شوری عملی" بود که میزان شوری در "واحدهای شوری عملی ( psu ) " اندازه گیری شد. استاندارد فعلی برای شوری مقیاس "شوری مرجع" با شوری بیان شده در واحد گرم در کیلوگرم یا به اختصار "g/kg" است.
