دانشنامه اسلامی
آگاهی ما از این حیث، در مرتبه اول منحصر به نکاتی است که از سروده های او به دست می آید، و در مراتب بعدی از اشارات کوتاه و موجزی که در نوشته های کسانی که نزدیک به زمان او بوده اند، چون محمد گلندام، آذری طوسی، نورالدین جامی و دولتشاه سمرقندی.
نظرات
حافظ با آن که در تمامی عمر خود، هم با دربار سلاطین و درباریان و دیوانیان سر و کار داشت، هم با اهل علم و درس و بحث معاشر و مصاحب بود، و هم خانقاهیان زمان خود و راه و رسم آنان را خوب می شناخت، در زمره هیچ یک از این گروه ها، که در اوضاع و احوال اجتماعی آن روزگار صاحب قدرت و مقام و اهمیت بودند، قرار نگرفت.وی اعمال و رفتار هر سه گروه را نکوهش می کرد و اغراض و اهدافشان را پست و حقیر می شمرد.دیوان او پر است از کنایه های تلخ و تند به زاهدان و فقیهان و صوفیان فریب کار و متظاهر به صلاح؛ حتی سلطان مقتدری چون امیر مبارز را که به دین داری و تشرع سخت تظاهر می کرد، و بعضی دیگر از حکام و امیران را از این گونه کنایه های اعتراض آمیز بی نصیب نمی گذارد.
حالات روحی
...
