پشاپویه

لغت نامه دهخدا

پشاپویه. [ پ َ ی َ ] ( اِخ ) فشافویه. نام بلوکی در جنوب شرقی طهران. دو بلوک غار و پشاپویه از شمال محدود است به کوه سه پایه و حومه طهران و کن و از مغرب به شهریار و از جنوب به دریاچه قم و کویر و از مشرق به ورامین ، قسمت شمالی آن موسوم به غار و قسمت جنوبی پشاپویه است. ( از جغرافیای سیاسی کیهان ص 358 ). ناحیت فشافویه ، و در او سی پاره دیه است. کوشک و علی آباد وکیلین [ ظاهراً کلین ] و جرم و قوج اغاز ، معظم قرای آنجاست. ( نزهةالقلوب حمداﷲ مستوفی ص 54 ). و هم چنین در ولایت نشابوریه [ ظ. پشاپویه ] و [ در ] شهریار، پشته سرخی است در زیر آن پشته غاریست و در آن غار مثال پستانهای شتر آویخته است و ازو قطرات میچکد و در اکثر اوقات آن غار از آن قطرات پرآب است و مردم معلول را مفید است و به تبرک بجایها برند و گویند از برکت امامزاده است که در آن نواحی آسوده است. ( نزهةالقلوب ص 287 از تحفةالغرایب ).

فرهنگ فارسی

قسمت جنوبی بخش غار را پشاپویه گویند. و آن در حوضه رودخانه شور و رودخانه کرج قرارگرفته و ده معروف آن قلعه محمد علیخان سرراه قم بتهران میباشد که جمعیت آن ۴۵۶ تن است . محصول غلات میوه .شغل مردم کشاورزی گلیم و جوال بافی است .

دانشنامه آزاد فارسی

رجوع شود به:فشاپویه، بخش

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] پَشاپویه، یا فشاپویه، فشافویه، ناحیه ای کهن در ری، و یکی از بخش های سه گانه شهرستان ری در استان تهران می باشد.
این بخش متشکل از دو دهستان حسن آباد و وهن آباد، یک شهر به نام حسن آباد، و ۵۸ روستای دارای سکنه است.
← موقعیت جغرافیایی
از پشاپویه نخستین بار در منابع جغرافیایی سده ۴ق به عنوان یکی از رستاق های مشهور ری یاد شده است.
← سده ۲ قمری
از میان مردمان روستای کلین پشاپویه، فقیهان شیعی برجسته ای چون محمد بن یعقوب کلینی و احمد بن ابراهیم بن علّان کلینی برخاسته اند. امروزه نیز روستایی به همین نام در دهستان حسن آباد از بخش پشاپویه در ۳۸کیلومتری شهرری، با جمعیتی حدود ۴۹۰نفر پابرجاست