ذنبه

لغت نامه دهخدا

( ذنبة ) ذنبة. [ ذَ ن َ ب َ ] ( ع اِ ) ذنبةالوادی جای منتهای سیل وادی. || ذنبةالدهر؛ اواخر زمان ، پایان روزگار.
ذنبة. [ ذَ ن َ ب َ ] ( اِخ ) آبکی است میان اَمِرّة و اضاح. || جایگاهی است از اعمال بلقاء.

فرهنگ فارسی

آبکیست میان امره واضاح . جایگاهیست از اعمال بلقائ .

دانشنامه اسلامی

[ویکی الکتاب] معنی ذَنبِهِ: گناهش(ذنب تنها به معنای نافرمانی خدای تعالی نیست بلکه هر وبال و اثر بدی که عمل آدمی داشته باشد هر چند آن عمل نافرمانی امر خدای تعالی نباشد نیز ذنب گفته میشود ، و در نتیجه مغفرت نیز تنها به معنای آمرزش و پوشاندن معصیت نیست بلکه هر ستر و پوششی الهی مغ...
ریشه کلمه:
ذنب (۳۹ بار)ه (۳۵۷۶ بار)