تقدیری

لغت نامه دهخدا

تقدیری. [ ت َ ] ( ص نسبی ) هر چیزی که دارای قوه غیرمحسوس و غیرمادی بود و هر چیز معنوی. ( ناظم الاطباء ).

فرهنگ فارسی

هر چیزی که دارای قوه غیر محسوس و غیر مادی بود و هر چیز معنوی

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] تقدیری، مقابل حسّی و تحقیقی هست و از آن به مناسبت در باب طهارت و صلات سخن رفته است.
تقدیری بودن چیزی عبارت است از اینکه آثار آن به دلیل قصور در مقتضی یا فقدان شرط و یا وجود مانع به فعلیت نرسیده و یا محسوس نگشته باشد.
ملاک نجاست آب
با تغیّر یکی از اوصاف سه‏گانه آب (رنگ، بو و مزه) به سبب نجاست، آب نجس می‏شود. در اینکه ملاک تغیّر، حسّی است یا تغیّر تقدیری نیز کفایت می‏کند اختلاف است.
ملاک صدق قرائت اذکار نماز
ملاک صدق قرائت در ذکرهای نماز، شنیدن قرائت توسط خود نمازگزار است؛ تحقیقاً یا تقدیراً. مراد از شنیدن تقدیری این است که اگر مثلاً محیط، آرام و بدون سر و صدا بود (مانعی وجود نداشت) یا نمازگزار ناشنوا نبود (واجد شرط بود) صدای خود را می‏شنید.