مروح. [ م َ ] ( ع ص ) چاه باد رسیده. ( منتهی الارب ). غدیر که آن را ریح و باد رسیده باشد. مریح. و رجوع به مریح شود. || یوم مروح ؛ روزی با بادی خوش. || غصن مروح ؛ شاخ که باد به آن خورده باشد. ( از اقرب الموارد ). || شادمان و نشاطآور. ( منتهی الارب ). فرس مروح ؛ اسب شادمان و خوشخرام. || قوس مروح ، کمان شادکن بیننده را به حسن و خوبی خود و کمان خوش تیرگذار. ( منتهی الارب ). مروح. [ م ُ رَوْ وِ ] ( ع ص ) نعت فاعلی از مصدر ترویح. رجوع به ترویح شود. || فروشنده خوشبوی و عطرفروش. ( ناظم الاطباء ). مروح. [ م ُ رَوْ وَ ] ( ع ص ) نعت مفعولی از مصدر ترویح. رجوع به ترویح شود. خوشبوی شده. بوی عطر گرفته : مشام جان زنده دلان در دو جهان معطر و مروح گردانید. ( دیباچه ٔدیوان حافظ ). الدهن المروح ؛ روغن خوشبوی یافته. ( از اقرب الموارد ) ( منتهی الارب ). روغن خوشبوی. ( دهار ). مروح. [ م ِرْ وَ ] ( ع اِ ) مروحة. بادکش. ( منتهی الارب ). بادزن. ( بحر الجواهر ). بادبزن. بادبیزن. هر چیز صفحه مانند که بحرکت در توان آورد متحرک شدن هوا و خنک شدن را به هنگام شدت گرما.ج ، مَراوح. ( اقرب الموارد ). و رجوع به مروحة شود.
فرهنگ معین
(مُ رَ وِّ ) [ ع . ] (اِفا. ) راحت کننده ، آسایش دهنده . (مُ رَ وَّ ) [ ع . ] (اِمف . ) راحت داده ، خوشی داده شده .
فرهنگ عمید
راحت رساننده، خوشی دهنده.
فرهنگ فارسی
مروحه: بادزن، بادبزن، مراوح جمع ( اسم ) راحت دهنده خوشی آورنده . بوی عطر گرفته
ویکی واژه
راحت داده، خوشی داده شده. راحت کننده، آسایش دهنده.
