سرنیزه
فرهنگ معین
فرهنگ عمید
فرهنگ فارسی
آلتی فولادین و نوک تیز که آنرا بالای نیزه یا تفنگ نصب کنند .
دانشنامه عمومی
با اتصال سرنیزه به یک سلاح گرم، این سلاح عملاً حکم یک نیزه یا شمشیر را پیدا می کند و می توان از آن در جنگ های تن به تن استفاده کرد. سربازان معمولاً در مواقع غیر از نبرد با جدا کردن سرنیزه از اسلحه، از سرنیزه ها به عنوان کارد و برای برش و کندن سنگر و چاله استفاده می کنند.
ارتشیان در کشورهایی که از نظر سیاسی نا آرام هستند گاه بازداشتی های شورش های خیابانی یا راهپیمایان سیاسی را با زور سرنیزه از یک محل متفرق کرده یا با خود به بازداشتگاه می برند.
جنگ با سرنیزه حرکات ویژه ای دارد که به گونه ای با شمشیربازی همانندی های دارد. مربی آموزش نظامی به منظور جلوگیری از صدمات باید مطمئن شود که هنگام آموزش با سرنیزه، چاقو یا هر سلاح تیز دیگر، فرد آموزش بیننده محافظ چشم داشته باشد. مربی هم چنین باید مطمئن شود که سربازان طی یادگیری روش های خلع سلاح سرنیزه، چاقوها و سرنیزه ها را که محکم به تفنگ ها متصل شده اند در نیام حفظ می کنند.
سرنیزه ها با شکل امروزی را ممکن است شکارچیان اروپایی در سده شانزدهم ساخته باشند. فرانسه از سال ۱۶۴۲ میلادی از این ابزار در حملات نظامی خود ضد دشمنان بهره گرفت، اما در آغاز برای شلیک با تفنگ باید سرنیزه از آن جدا می شد.
ژنرال ژان مارتینت فرانسوی نخستین کسی بود که در سرنیزه حفره ای ایجاد کرد و در نصب آن بر نوک لوله تفنگ در سال ۱۶۸۷ اصلاحاتی به عمل آورد و سرنیزه حفره ای از حدود سال ۱۷۰۰ در ارتش فرانسوی به کار رفت. از آن پس در حالی که سرنیزه بر نوک لوله تفنگ قرار داشت شلیک تیر از تفنگ امکان پذیر شد. در ۱۷۸۱ تغییر عمده ای که در سرنیزه صورت گرفت به وسیله جان واترز انگلیسی بود که سرنیزه را به طور ثابت بر نوک لوله تفنگ استوار کرد.
دانشنامه آزاد فارسی
شمشیری کوتاه که به بالای دهانۀ اسلحه ای گرم وصل می شود. سرنیزه در داخل لولۀ تفنگ های سرپر اواخر قرن ۱۷ قرار می گرفت. سرنیزۀ حلقه ای یا سُخمه ایکه در ۱۷۰۰ اختراع شد، به سلاح امکان شلیک پی درپی داد و سرنیزه های پیشین را منسوخ کرد. از دهۀ ۱۷۰۰ انواع گوناگونی از سرنیزه ها ساخته شد. درخلال جنگ جهانی اول، فرانسوی ها از سرنیزه های بلند سوزنی استفاده می کردند و انگلیسی ها از سرنیزۀ شمشیری؛ درحالی که آلمان ها از سرنیزۀ ابتکاری جدیدی استفاده می کردند که لبۀ عقبی آن ارّه ای شکل بود. با مکانیزه ترشدن ارتش ها از طول سرنیزه ها نیز کاسته می شد.
