معنی لبینا | لغت یاب

لغت نامه دهخدا

لبینا. [ ل َ ] ( اِ ) نام نوایی است. ( حاشیه فرهنگ اسدی نخجوانی ). نام نوایی است از موسیقی. ( برهان ). نام نوایی از نواها که مطربان زنند :
بامدادان بر چکک زن چاشتگاهان بر شخج
نیمروزان بر لبینا شامگاهان بر دنه .منوجهری.تا مطربان زنند لبینا و هفت خوان
در پرده عراق سرزیر( ؟ ) و سلمکی.میزانی.رجوع به نوش لبینا شود.

فرهنگ معین

(لَ ) (اِ. ) نام نوایی است از موسیقی .

فرهنگ عمید

از الحان قدیم ایرانی: بامدادان بر چکک، چون چاشتگاهان برشخج / نیمروزان بر لبینا، شامگاهان بر دنه (منوچهری: ۹۷ ).

فرهنگ فارسی

نوایی است از موسیقی قدیم : بامدادان بر چکک چون چاشتگاهان بر شخج نیمروزان بر لبینا شامگاهان بر دنه . ( منوچهری .د.۷۶ )
نام نواییست از موسیقی نام نوایی از نوا ها که مطربان زنند .