رازدان

لغت نامه دهخدا

رازدان. ( نف مرکب ) داننده راز. آگاه بر سخن پوشیده. محرم راز. ( آنندراج ) :
شاه جوان را چو تویی رازدان
رخ بگشا چون دل شاه جهان.نظامی.چون شمارندم امین و رازدان
دام دیگرگون نهم در پیششان.مولوی. || واقف بر اسرار و مطلع به رموزات. ( ناظم الاطباء ). آگاه بر اسرار خلقت و رموز جهان :
خدای رازدان کس را ز مخلوق
نکرده ست آگه از راز مستّر.ناصرخسرو.ای قدیم رازدان ذوالمنن
در ره تو عاجزیم و ممتحن.مولوی.- رازدان اسرار ناشنیده ؛ کنایه از پیغمبر اسلام است صلی اﷲ علیه و آله. ( از ناظم الاطباء ).

فرهنگ عمید

داننده راز، واقف بر اسرار: چون شما رندم امین و رازدان / دام دیگرگون نهم در پیششان (مولوی: لغت نامه: رازدان )، خدای رازدان کس را ز مخلوق / نکرده ست آگه از راز مستر (ناصرخسرو: لغت نامه: رازدان ).

فرهنگ فارسی

دانند. راز . آگاه بر سخن پوشیده . محرم راز .

ویکی واژه

رود رازدان؛ برخی محققان حدس می‌زنند همان فرازدان باشد.