جان به سر

مفتقر روح وصالست فراق تن و جان به سر درست که تا این نشود آن نشود

سرو روان ما به تو مایل دلم ز جان زیرا جهان و جان به سر تو روان نهاد

دلم ز دست ببردی و جان به سر باری بگو که با من بیچاره خود چه سر داری

از بس که دل و جان به سر زلف تو آویخت زلفت دگر از باد نجنبد زگرانی

اندر آن روز من از محنت و غم آزادم مرکب جان به سر کوی یقین می‌رانم

تا کی کشم ملامت و تا کی برم عنا کردم جهان و جان به سر ماجرای تو