خراب آباد

لغت نامه دهخدا

( خراب آباد ) خراب آباد. [ خ َ ] ( ص مرکب ، اِ مرکب ) گیتی. جهان. این عالم. ( از ناظم الاطباء ). کنایه از دنیا. ( از آنندراج ) :
بیا بیا که زمانی ز می خراب شویم
مگر رسیم بگنجی درین خراب آباد.حافظ.من ملک بودم و فردوس برین جایم بود
آدم آورد بدین دیر خراب آبادم.حافظ.

فرهنگ معین

( خراب آباد ) (خَ ) (اِ. ) کنایه از: دنیا.

فرهنگ عمید

( خراب آباد ) دنیا: بیا بیا که زمانی ز می خراب شویم / مگر رسیم به گنجی در این خراب آباد (حافظ: ۲۱۰ ).

فرهنگ فارسی

( خراب آباد ) ( اسم ) ۱ - آنچه که آبادی وی از ویرانی است . ۲ - دنیا .

ویکی واژه

کنایه از: دنیا.