معنی اتکاء | لغت یاب

لغت نامه دهخدا

اتکاء. [ اِت ْ ت ِ ] ( ع مص ) اتکال کردن. اعتماد کردن بر. پشت دادن بر. تکیه زدن به. ( زوزنی ). متکی شدن بر. تکیه کردن بر. ( تاج المصادر ).
- اتکا کردن ؛ تکیه کردن.
- اتکاء کسی ؛ متکا ساختن کسی را.
|| تکیه گاه گردانیدن برای کسی. || بر پهلوی چپ افکندن.
اتکاء. [ اِ ] ( ع مص ) بصورت اعتمادکننده کردن کسی را. و التاء فی هذاالباب عوض عن الواو علی خلاف القیاس. ( لغت نامه مقامات حریری ).