انجام

لغت نامه دهخدا

انجام. [ اَ ] ( اِ ) انتها و آخر هرکار. ( برهان قاطع ) ( آنندراج ) ( هفت قلزم ). اتمام کار. ضد آغاز. ( انجمن آرا ). آخر کارها. ( فرهنگ خطی ). انتها. آخرکار. ( غیاث اللغات ). آخرکار. فرجام. ( حاشیه فرهنگ اسدی نخجوانی ). آخرکار. عاقبت. ( مؤید الفضلاء ). عاقبت. ( رشیدی ). بافدم. ( شرفنامه منیری ). آخر کارها و بافدم و فرجام. ( فرهنگ سروری ). انتها و پایان و آخر و عاقبت. ( ناظم الاطباء ). نهایت. غایت. مقابل آغاز. ( یادداشت مؤلف )

فرهنگ معین

( اَ ) [ په. ] (اِ. ) پایان، انتها.

فرهنگ عمید

۱. اجرا کردن.
۲. (اسم ) پایان، آخر، عاقبت.
* انجام دادن: (مصدر متعدی )
۱. اجرا کردن.
۲. پایان دادن، به پایان رساندن، سامان دادن.
* انجام شدن: (مصدر لازم ) به پایان رسیدن، تمام شدن.
* انجام یافتن: (مصدر لازم ) پایان یافتن، به پایان رسیدن.
= نجم

فرهنگ فارسی

پایان، آخر، عاقبت، مقابل آغاز
( اسم ) پایان آخر عاقبت انتها مقابل آغاز. توضیح بمعنی (اجرائ ) باید با فعل معین (دادن ) (شدن ) و غیره استعمال شود مثلا (در انجام کار تائ خیر کرد ) صحیح نیست و باید گفت: (درانجام دادن کار تائ خیر کرد. ) ولی بمعنی عاقبت بدون فعل توان آورد: انجام کار آسان بود. یا از آغاز تا انجام.
عمده الملک امیر جان از احفاد شاه نعمه الله ولی بود و با خاندان صفوی قرابت داشت شاعر و ادیب بود.

ویکی واژه

پایان، انتها.
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم