ایتاء
ایتاء. ( ع مص ) ائتاء. دادن. ( منتهی الارب ) ( ترجمان القرآن ترتیب عادل بن علی ص 17 ). پاداش دادن. ( ناظم الاطباء ): آتی فلانا؛پاداش داد فلان را. ( ناظم الاطباء ). || آوردن : آتی الیه الشی ایتاءً؛ آورد بسوی آن آن چیز را.( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ) ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ). || سوق دادن. ( از اقرب الموارد ).
( اِ ) [ ع . ] (مص م . ) دادن .
[ویکی الکتاب] معنی إِیتَاءَ: دادن
ریشه کلمه:
اتی (۵۵۳ بار)
دادن.
