لغت نامه دهخدا ترکیدگی. [ ت َ رَ دَ / دِ ] ( حامص ) شکافتگی و ترک داری. ( ناظم الاطباء ). ترک. کفتگی. کافتگی. غاچ. شکاف. شکافتگی : ترکیدگی لب ، شقاق الشفه. ترکیدگی مقعد، شقاق المقعد. و رجوع به ترکیدن شود.
