سنگ جان

زان سنگ جان ممتحن مسکین دل بی سنگ من آن شوخ را از سنگ محن جز جوهر جان بشکند

اگر با زبانم چرا شیشه باران دلیرند رزم من سنگ جان را

وی عقل مگر تو سنگ جانی چون مایه صد جنون نگشتی