ضربالمثل «آب که یکجا بمونه، میگنده» به این معناست که اگر چیزی در یک حالت ثابت و بدون تغییر باقی بماند، به تدریج دچار فساد و زوال میشود. این ضربالمثل به اهمیت تغییر، تحرک و پویایی در زندگی اشاره دارد و به ما یادآوری میکند که برای رشد و پیشرفت، باید به طور مداوم در حال حرکت و تغییر باشیم.
اهمیت پویایی
این ضربالمثل تأکید میکند که ثبات و عدم تغییر میتواند منجر به فساد و زوال شود. در زندگی شخصی، حرفهای، یا حتی در روابط اجتماعی، پویایی و تغییر ضروری است تا از رکود و یکنواختی جلوگیری شود.
این مثل میگوید هر انسانی باید همیشه در جنب و جوش و تکاپو باشد، زیرا افرادی که تلاش و تحرکی ندارند، مانند آب راکد، تباه میشوند و میگندند. سکون و بیتحرکی و تنبلی باعث فساد در جسم، روح و شرایط زندگی میشود.