اصطلاح «آویزون» به طور غیررسمی و با بار معنایی منفی به افرادی اشاره دارد که به طور مداوم از دیگران انتظار کمک یا حمایت دارند، بدون اینکه خود به طور مستقل و خودکفا عمل کنند. این اصطلاح می‌تواند به افرادی اطلاق شود که به طور مکرر به جمع‌ها یا رویدادها می‌پیوندند بدون اینکه دعوت شده باشند، و معمولاً می‌توانند برای دیگران ایجاد مزاحمت کنند. این ویژگی باعث می‌شود که اطرافیان نسبت به حضور آن‌ها احساس دلزدگی کنند و نوعی فاصله اجتماعی شکل گیرد، چرا که چنین رفتاری اغلب به عنوان نشانه‌ای از ناتوانی فرد در برقراری روابط سالم و متوازن تلقی می‌شود.
دلایل استفاده از این اصطلاح
وابستگی به دیگران: آویزون‌ها معمولاً قادر به انجام فعالیت‌ها یا حل مشکلات خود نیستند و به این دلیل به دیگران وابسته‌اند.
عدم دعوت: این افراد ممکن است بدون دعوت و به طور ناخواسته به جمع‌ها ملحق شوند، که می‌تواند برای سایرین آزاردهنده باشد.
مزاحمت: رفتارهای مکرر و ناخواسته این افراد می‌تواند به عنوان مزاحمت تلقی شود و این احساس را به وجود آورد که آن‌ها در حال بهره‌برداری از زمان و منابع دیگران هستند.
نگرش اجتماعی: این اصطلاح می‌تواند نشان‌دهنده یک دیدگاه اجتماعی منفی باشد که به افرادی اشاره دارد که از نظر اجتماعی به عنوان وابسته یا بار اضافی شناخته می‌شوند.
به طور کلی، اصطلاح «آویزون» در فرهنگ عامیانه نوعی انتقاد غیرمستقیم از افرادی است که نه‌تنها استقلال فردی ندارند، بلکه با رفتارهای مکرر و ناخواسته خود موجب آزار دیگران می‌شوند و بیشتر به دنبال بهره‌برداری از حمایت و امکانات دیگران هستند تا ایجاد رابطه‌ای متقابل و سازنده.