کلمه امیر سمواتی به عنوان یک عبارت شاید در ابتدا برای برخی از افراد نا آشنا به نظر برسد، اما در واقع این کلمه می‌تواند به مفاهیم عمیق‌تری اشاره داشته باشد. در فرهنگ و تاریخ ایران، واژه امیر به معنای فرمانروا، رئیس یا رهبر است و به عنوان عنوانی برای شخصیت‌های برجسته و قدرتمند استفاده می‌شود. از سوی دیگر، سموات به معنای آسمان و فضای بالا است که در ادبیات و تفکر عرفانی به عنوان نمادی از معنویت و تعالی روحانی تلقی می‌شود. بنابراین، هنگامی که این دو کلمه را در کنار یکدیگر قرار می‌دهیم، می‌توانیم به تصویری از یک فرمانروا یا رهبری که در جستجوی آسمان‌ها و معنویت است، دست یابیم. این ترکیب می‌تواند بیانگر تلاش برای رسیدن به کمال و پیوند با جهان معنوی باشد، به گونه‌ای که فرد نه تنها به جستجوی قدرت و سلطه در زمین می‌پردازد، بلکه در عین حال در صدد کشف و درک عمیق‌تر از معنای زندگی و ارتباط با آسمان‌ها و عالم ماوراء نیز هست. لذا این مفهوم می‌تواند نمادین از شخصیتی باشد که هم در عرصه امور دنیوی و هم در جستجوی نور و حقیقت در آسمان‌ها و عالم روحانی به فعالیت می‌پردازد و به نوعی تعادل میان این دو بعد را برقرار می‌کند.
