واژه اشراف در زبان فارسی معانی و کاربردهای متعددی دارد و می‌توان آن را در زمینه‌های گوناگون به کار برد. اشراف به افرادی با مقام و منزلت بالا در جامعه اشاره دارد که به ویژه در تاریخ ایران به خانواده‌های برجسته و با نفوذ تعلق دارند. علاوه بر این، این واژه در معانی دیگر به مفهوم نظارت یا مراقبت نیز استفاده می‌شود. کلمه متضاد اشرف به معنای پست ترین ، ذلیل ترین ، کوچکترین می باشد. واژه ذلیل در زبان فارسی به معنای فردی حقیر، خوار یا بی‌احترام است. افرادی که از نظر شخصیت ضعیف و حقیر هستند و به ناگاه به مقام و موقعیتی دست یافته‌اند، معمولاً با کمبودهای روانی، اجتماعی، ارثی و خانوادگی زیادی مواجه‌اند و تلاش می‌کنند تا این کمبودها را در سریع‌ترین زمان ممکن جبران کنند. ویژگی‌هایی مانند تظاهر، خودمحوری، خودبزرگ‌بینی، rigidity و تنگ‌نظری در این افراد مشهود است. کارهای بزرگ هرگز برای افراد کوچک مناسب نیست، همان‌طور که کارهای کوچک برای افراد بزرگ مناسب نمی‌باشد. افرادی که ظرفیت پایین، شخصیت ضعیف و تازه به دوران رسیده هستند، هرگز برای انجام کارهای مهم و بزرگ اجتماعی مناسب نخواهند بود.
