تفال نمودن به معنای فال گرفتن و استفاده از اشعار یا متون مقدس برای پیشگویی یا دریافت نشانه‌هایی از سرنوشت است. این عمل به ویژه در فرهنگ ایرانیان ریشه‌های عمیقی دارد و به عنوان یک روش برای رفع تردیدها و بررسی خوب یا بد بودن عاقبت کارها به کار می‌رود.
منابع تفال:
دیوان حافظ: یکی از محبوب‌ترین و رایج‌ترین منابع برای تفال، دیوان حافظ است. ایرانیان به این دیوان به چشم یک منبع معنوی و مقدس نگاه می‌کنند و از اشعار آن برای کسب نشانه‌هایی در مورد آینده یا وضعیت فعلی خود استفاده می‌کنند.
قرآن: استخاره یا تفأل به قرآن نیز یکی از روش‌های مرسوم برای درخواست راهنمایی از خداوند است. این روش بیشتر پس از ظهور اسلام در ایران رواج پیدا کرده است.
آداب و رسوم:
تفال نمودن اغلب در مواقعی انجام می‌شود که فرد در حال تصمیم‌گیری درباره یک موضوع مهم است. فرد معمولاً کتاب را باز کرده و به صورت تصادفی یکی از اشعار را می‌خواند و آن را به عنوان نشانه‌ای از سرنوشت خود می‌پندارد.
در فرهنگ ایرانی، این عمل به قدری مقدس است که در برخی موارد، تفال به دیوان حافظ در حالت مستی یا در شرایط ناپسند دیگر ممنوع تلقی می‌شود.
