کفش دزد به فردی گفته می‌شود که به دلیل نیاز، استیصال، اعتیاد یا سایر مشکلات، اقدام به دزدی کفش از مساجد، تکایا و مراسم‌های عمومی می‌کند. این اصطلاح به نوعی برای تحقیر و تمسخر نیز به کار می‌رود، مشابه واژه‌هایی مانند «شمع دزد» یا «آفتابه دزد».
دزدی کفش اغلب ناشی از نیاز مالی است و افرادی که به این کار دست می‌زنند، ممکن است به دلیل فقر یا عدم دسترسی به منابع مالی کافی، به این عمل روی آورند.
این نوع دزدی بیشتر در مکان‌های عمومی مانند مساجد و تکایا اتفاق می‌افتد، جایی که افراد معمولاً کفش‌های خود را در خارج از مکان قرار می‌دهند و این فرصت را برای دزدان فراهم می‌کند.
همچنین در بسیاری از ساختمان‌های آپارتمانی، فضاهای مشترکی وجود دارد که ساکنان کفش‌های خود را در ورودی یا راهروها قرار می‌دهند. این فضاها می‌توانند به راحتی هدف دزدی قرار گیرند.
