بلی وند یا بلیوند یکی از طوایف ایل بختیاری است که در دسته‌بندی‌های قبیله‌ای به شاخه هفت لنگ از باب بختیاروند تعلق دارد.
پراکندگی جغرافیایی
ییلاق طایفه بلی وند در شهرستان‌های فارسان و کوهرنگ واقع شده است. برخی از روستاهای مهم این منطقه شامل خلیل آباد خاکی، بیدکان، بیرگان و وتنگ گزی هستند که در استان چهارمحال و بختیاری قرار دارند.
قشلاق این طایفه در شهرستان‌های گتوند، صالح‌شهر و شوشتر واقع شده است. در این منطقه، دهستان‌هایی مانند کیارس و بن پهره وجود دارند که به عنوان مناطق قشلاقی شناخته می‌شوند. شهرستان گتوند در استان خوزستان واقع شده است.
پیشینه تاریخی
پیشینه تاریخی بلی وند به حدود ۵۶۰ سال پیش و دوران شاه اسماعیل صفوی برمی‌گردد. در این زمان، دو خان بختیاری به نام‌های عبدالعی خان پرچم و جعفرقلی خان باشی به فرمان شاه صفویه اعتراض کرده و به چپاول کاروان‌های صفوی در نواحی اصفهان و شیراز پرداختند. این اقدامات باعث ایجاد مشکلاتی برای حکام صفویه شد.
برای کنترل این شورش، عبداله خان بختیاری که در دربار شاه صفوی حضور داشت، مأموریت یافت تا با این غائله پایان دهد. او با تدبیر و برگزاری آیین‌های مذهبی توانست عبدالعی خان و جعفرقلی خان را متقاعد کند که به شورش پایان دهند. به پاس این اقدام، شاه اسماعیل به عبداله خان لقب شیخ الرعایی عطا کرد.
نسل‌های بعدی
عبداله خان دارای پسری به نام عالی خان بود که او نیز پسری به نام مرداس داشت. مرداس دارای سه فرزند به نام‌های مهشی، بله (بلی) و موری بود که نسل‌های بعدی طایفه بلی وند از این سه فرزند به وجود آمده‌اند.
