تعبیر پفیوز ممکن است تا کنون به اشتباه فهمیده شده باشد. یوز پلنگ، حیوانی است که در عرض چند ثانیه میتواند به سرعتی حدود 120 کیلومتر در ساعت دست یابد، اما این سرعت را تنها برای 10 ثانیه میتواند حفظ کند و پس از آن خسته شده و به نفس نفس زدن میافتد. به همین دلیل، از زمانهای قدیم به کسی که ادعای انجام کار بزرگی دارد اما در میانه راه متوقف میشود و نمیتواند به هدفش برسد، پفیوز گفته میشود. با توجه به اینکه بسیاری از عبارات دارای پیشینه زبانی هستند و حتی گاهی زبانشناسان نیز از ریشه آنها آگاه نیستند، این داستان به تدریج محو یا کمرنگ شده و امروزه در زبان فارسی به عنوان یک دشنام به کار میرود. وقتی گفته میشود که کسی پفیوز است، به این معناست که او به خود مینازد بدون آنکه شایستگی آن را داشته باشد. همچنین این واژه به معنای فردی پست و رذل است و به عنوان یک نوع ناسزا و فحش در زمان دعوا به کار میرود. در زبان عامیانه، به کسی که در مراسم نوشیدن مشروبات الکلی شرکت نمیکند اما طعم آن را میچشد، اطلاق میشود. همچنین، این نام به یکی از سربازان خیانتکار در دوره ساسانیان اشاره دارد.