معنی کنبوش | لغت یاب

لغت نامه دهخدا

کنبوش. [ کُم ْ ] ( ع اِ ) گلیم سطبر که در زیر زین اسب قرار دهند. ( از اقرب الموارد ). از آلات رکوب است که در پشت کفل اسب اندازند و آن را انواع مختلف است که با نقره و یا زر و جز اینها آرایند و مخصوص قضات و اهل علم است. ( از صبح الاعشی ج 2 ص 129 ). روپوشی که روی کفل اسبان سواری می گذارند. ج، کنابیش: کنابیش الزرکش. ( از دزی ج 2 ص 492 ).
کنبوش. [ کَم ْ ] ( ع اِ ) پرده ای برای پوشانیدن صورت. ج، کنابش. کنابیش. ( از دزی ج 2 ص 491 ). برقع که بدان روی پوشند. ( از ذیل اقرب الموارد، فائت الذیل ص 547 ). رجوع به کنابش و کنابیش شود.