لغت نامه دهخدا
اخبط. [ اَ ب َ ] ( ع ص ) مرد پای زننده. ج، خُبط. || ( ن تف ) نعت تفضیلی از خبط.
- امثال:
اخبط من حاطب لیل؛ لأن الذی یحتطب لیلاً یجمع کل شی مما یحتاج الیه و ما لایحتاج فلایدری ما یجمع.
اخبط من عشواء؛ و هی الناقة التی لاتبصر باللیل فهی تطاء کل شی ٔ. ( مجمعالامثال میدانی ).
