لغت نامه دهخدا اخل. [ اَ خ َل ل ] ( ع ن تف ) نعت تفضیلی از خل. محتاج تر. || ( ص ) مردی اخل؛ درویش مفلس.اخل. [ اَ خ ُل ل ] ( ع اِ ) ج ِ خَل. راههای نافذ در ریگ یا میان دو ریگ.
فرهنگ فارسی ( مصدر ) خلل آوردن خلل و رخنه کردن خلل رسانیدن زیان رسانیدن بهم زدن و درهم و برهم کردن. یا اخل در امری. کارشکنی.محتاج تر