اخیب

لغت نامه دهخدا

اخیب. [ اَ ی َ] ( ع ن تف ) نعت تفضیلی از خَیبت. خائب تر. نومیدتر.
- امثال:
اخیب ُ من حُنین.
اخیب من قابض علی الماء.
رجوع به مجمعالامثال میدانی شود.