پلکیدن. [ پ َ / پ ِ ل َ / ل ِ دَ ] ( مص ) افتان و خیزان یا با ضعف و سستی رفتن. چنانکه بیمار یا کودکی. آهسته و آرام رفتن ( در تداول عوام )، چون بچه نوراه که رفتن نداند حرکت کردن: میان خاک و خلها پلکیدن. || زندگی کردن نه بدانسان که باید و نه چنانکه مطلوب است. ( این فعل یک مصدر بیش ندارد ).
فرهنگ معین
(پِ لِ دَ ) (مص ل. ) ۱ - به آهستگی راه رفتن. ۲ - رفت و آمد کردن. ۳ - ول گشتن.
فرهنگ عمید
۱. به آهستگی و کندی راه رفتن یا کار کردن و خود را سرگرم ساختن. ۲. زندگی کردن و وقت گذراندن نه چنان که مطلوب است.
فرهنگ فارسی
( مصدر ) ۱- افتان و خیزان یا با ضعف و سستی رفتن چنانکه بیمار یا کودکی آهسته و آرام رفتن. ۲- رفت و آمد کردن. ۳- زندگی کردن نه بدانسان که باید زیستن نه چنانکه مطلوب است زندگی بی مقصود کردن ول گشتن.
