واژه پکیدن در لهجه شیرازی به معنای باد کردن، پاره شدن، ترکیدن و حتی مردن به کار می‌رود.
این واژه به حالتی اشاره دارد که در آن یک جسم یا موجود به حدی تحت فشار قرار می‌گیرد که نمی‌تواند بیشتر از آن تحمل کند و در نتیجه دچار تغییر می‌شود.
به عنوان مثال، وقتی می‌گوییم بادکنک پکید، منظور این است که بادکنک به دلیل فشار زیاد ترکیده است.
همچنین، در استفاده‌های مجازی، مانند پکیدم از خنده، به وضعیتی اشاره دارد که فرد به شدت می‌خندد و این خنده به حدی است که احساس می‌کند ممکن است از شدت آن منفجر شود.
