لغت نامه دهخدا ( وفارة ) وفارة. [ وَ رَ ] ( ع مص ) وَفْر. وفور. فِرَة. بسیار گردیدن و افزون گشتن و تمام شدن. ( اقرب الموارد )( منتهی الارب ) ( آنندراج ). رجوع به وفر و وفور شود.
