نقاره کوفتن

لغت نامه دهخدا

نقاره کوفتن. [ ن َ / ن َق ْ قا رَ / رِ ت َ ] ( مص مرکب ) نقاره زدن. نقاره نواختن. نوبت زدن.
- نقاره بی باکی کوفتن؛ بر طبل بی عاری زدن:
ای کوفته نقاره بی باکی
فربه شده به جسم و به جان لاغر.ناصرخسرو.