لغت نامه دهخدا
نشاش. [ ن َش ْ شا ] ( اِخ ) وادیی است گیاه شورناک مر بنی نمیر را و در آن جای میان بنی عامر و اهل یمامة جنگی واقع شده است. ( از منتهی الارب ). و گفته اند:
و بالنشاش مقتله ستبقی
علی النشاش ما بقی اللیالی
فاذللنا الیمامة بعد عز
کما ذلت لواطئها النعال.؟ ( از مجمعالامثال میدانی ).
