لغت نامه دهخدا مکبوب. [ م َ ] ( ع ص ) بر زمین افکنده. به روی بر زمین فروکوفته: زعیم آن مدابیر و عظیم آن مخاذیل را منکوب و مکبوب به دوزخ فرستاد. ( ترجمه تاریخ یمینی چ 1 تهران ص 321 ).
