ممویه

لغت نامه دهخدا

( ممویة ) ممویة. [ ] ( اِخ ) ابوربیعه اصفهانی. نحوی و شاعر است و او را کتابهایی در نحو بوده است. از اشعار اوست:
کن ابن من شئت و اکتسب ادبا
یغنیک تشریفه عن النسب
لا شی فی الخافقین تکسبه
احمد عندالانام من ادب.( از معجم الادباء چ اروپا ج 7 ص 177 ).

گزارش محتوای نامناسب