لغت نامه دهخدا ( مغیوثة ) مغیوثة. [ م َغ ْ ث َ ] ( ع ص ) ارض مغیوثة؛ زمین باران رسیده. ( منتهی الارب ) ( از آنندراج ) ( از ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). و رجوع به مغیثة شود.
