لغت نامه دهخدا مستفیه. [ م ُ ت َ ] ( ع ص ) نعت فاعلی از استفاهة. مرد بسیارخوار. ( از منتهی الارب ). کسی که اکل و شرب او افزون شده باشد پس از اندک بودن. ( از اقرب الموارد ). رجوع به استفاهة شود.
