لغت نامه دهخدا ( مرکنة ) مرکنة. [ م ُ رَک ْ ک َ ن َ ] ( ع ص ) تأنیث مرکن که نعت مفعولی است از مصدر ترکین. رجوع به مرکن و ترکین شود. || ناقة مرکنةالضرع؛ ماده شتر برآمده پستان و درازپستان. ( از ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ).
