لغت نامه دهخدا ( مجالعة ) مجالعة. [ م ُ ل َ ع َ ] ( ع مص ) تنازع کردن مردم به فحش و دشنام در قمار یا شراب یا قسمت. ( منتهی الارب ) ( از ناظم الاطباء ). یکدیگر را دشنام دادن و منازعه کردن در قمار یا شراب یا قسمت. ( از اقرب الموارد ).
