متحکم. [ م ُ ت َ ح َک ْ ک ِ ] ( ع ص ) حکم کننده. ( آنندراج ) ( از منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). پادشاه و حکم کننده. ( ناظم الاطباء ). بی دلیل حکم کننده. کسی که به زور حکم می کند. ( از اقرب الموارد ). || فرمان بردار. ( آنندراج ) ( از منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). || سوفسطائی. ( مفاتیح العلوم ). || آن که «لاحکم الا ﷲ» گوید. خارجی. حروری. و رجوع به خوارج شود.
