کلمهی «لغوبه» در زبان فارسی به معنای سستی، تنبلی یا بیحالی به کار میرود. این واژه معمولاً برای توصیف حالتی استفاده میشود که فرد توان و نشاط کافی برای انجام کارها ندارد و حرکات او با نوعی کندی، بیمیلی و بیحوصلهگی همراه است. این واژه در معنایی نزدیک به «گولی» نیز به کار میرود. «گولی» حالتی است که بیشتر از آنکه صرفاً به تنبلی جسمانی مربوط باشد، به نوعی کندی ذهنی اشاره دارد. در این حالت ذهن و بدن هر دو در سطحی پایین از هوشیاری کار میکنند؛ فرد ممکن است دیرتر متوجه مسائل شود، پاسخهای کندتر بدهد و نوعی گیجی ملایم یا خوابزدگی در رفتار و نگاه او دیده شود. بار معنایی «لغوبه» بیشتر غیررسمی است و در متنهای رسمی یا نوشتارهای ادیبانه، به جای آنها از واژههایی دقیقتر و معیارتر همچون سستی، تنبلی، رخوت، کسالت یا بیحالی استفاده میشود.
