لغت نامه دهخدا قیهل. [ ق َ هََ ] ( ع اِ )پیکر. || دیدار و روی. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). قیهلة. و از این باب است قول علی علیه السلام: و اجعل حندوریتک الی قیهلی؛ ای وجهی. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ).
