لغت نامه دهخدا
فطس. [ ف َ طَ ]( ع مص ) پهن بینی گردیدن. || پست و منتشراستخوان بینی شدن. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). و در بیت زیر به سکون ثانی بکار رفته است:
رنجها داده ست کاَّن را چاره نیست
آن بمثل گنگی و فطس و عمی است.مولوی.
فطس
فطس. [ ف َ طَ ]( ع مص ) پهن بینی گردیدن. || پست و منتشراستخوان بینی شدن. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). و در بیت زیر به سکون ثانی بکار رفته است:
رنجها داده ست کاَّن را چاره نیست
آن بمثل گنگی و فطس و عمی است.مولوی.
